martes, 8 de julio de 2014

Malas costumbres

Pido disculpas, ya de antemano, por la cantidad de palabras feas que adornarán este texto.
Vaya por delante que no creo que todos los hombres son iguales, en absoluto.
Pero, aunque estoy segura de que no lo son, hoy me voy a dirigir a todos aquellos que piensan que las mujeres son objetos a adquirir en cualquier bazar oriental.
Babosos del mundo: Las mujeres (esos seres que consideráis inferiores, provistos de media neurona que les permite maquillarse, limpiar y procrear), tenemos el mismo tipo de problemas diarios que la raza inmediatamente superior (aquí me refiero a los hombres basándome en el concepto que tenéis de vosotros mismos. Lo explico porque... Bueno, "por si").
A veces, cuando encontramos un hueco entre la plancha, la costura y la cocina, hacemos otras cosas y es ahí (cuando salimos del esquema que nos tenéis planeado en vuestras cabecitas) cuando vuestra actitud nos lo hace todo un poco más difícil.
Todo esto viene a algo, evidentemente. Que yo soy muy de hablar "porque sí" pero, esta vez, tengo un motivo en particular.
Esta tarde me vi en la obligación de ir a lavar el coche (y cuando digo "obligación", digo "necesidad". Que después de una semana de tormenta en la playa, no se veía ni la pegatina de la ITV) y me pasó algo a lo que nunca deberíamos acostumbrarnos, pero ya estamos "acostumbradas".
Cierto "ser" que rondaba los cuarenta (de esos cuarenta que no se asumen y quieren parecer veinte), interrumpió su actividad de "ayuda al colega con la roña de los tapacubos", para cruzarse de brazos y observar con lujo de detalles, desde bien cerca y con cara de estar viendo a Megan Fox en bikini (sí, la misma que tienes tú ahora), la forma que yo tenía de despegar el polen y la arena para intentar recuperar el color de mi coche (que me costó lo mío, por cierto).
Y diréis, "¿qué coño tiene eso de sexy?" (Megan Fox no, lavar el coche). Ya os lo digo yo, "¡NADA!". Y menos con la pinta que llevaba yo, que le había pedido a mi abuela un pantalón de deporte para la ocasión. (No, mi abuela no hace deporte aunque tenga ropa para ello. Pero es que ella, que es muy "apañá", tiene de todo. Aunque ese ya es otro tema, me estáis liando...)
Creo que nunca antes me había sentido tan incómoda y me pareció que este tipo de situaciones, que se repiten a diario en todo el mundo, deben ser compartidas.
Mostremos nuestro descontento, coño.
¡Que lavamos el coche vestidas de la versión rapera de nuestras abuelas y nos hacen sentir culpables de ser, ellos mismos, unos babosos!
Pude liarla y explicarle a aquel "ser" por qué.
Pude decirle que si yo lo miro durante un rato largo con cara de acosadora (y encima le saco, mínimo, 20 años), no le va a gustar y le va a incomodar hasta el punto de querer largarse.
Pude intentar hacerlo entrar en razón.
Pero sería inútil, porque él no está acostumbrado a que los hombres sufran esas situaciones a diario.
Así que opté por lo fácil: Desahogarme en Twitter (donde un colega me demostró que, afortunadamente, hay hombres que piensan con la cabeza y reconocen que este tipo de cosas no son normales), escribir este post y largarle un manguerazo a presión "como quién no quiere la cosa".
                                                                                        Magali Barreiro Monteagudo

martes, 13 de noviembre de 2012

Amar é constitucional

"Ya era hora de obtener algún resultado positivo.
Tras años de lucha por parte de diferentes colectivos se ha logrado conseguir la tan deseada igualdad en el matrimonio.
Por fin en nuestra sociedad se derribaron ciertas barreras que establecían diferencias ilógicas entre las personas por tener una u otra preferencia sexual.
Nos llevan marcando pautas de comportamiento desde la cuna y nos dejamos llevar por las mayorías llegando a aceptar cosas con las que estamos completamente en desacuerdo. Sin embargo, la inteligencia humana sabe, en muchos casos, dónde parar los pies a esos que pretenden dominar nuestras vidas.
Los sentimientos no son negociables y, evidentemente, nadie nos puede decir de quién debemos enamorarnos y de quién no.
Hasta ahora, el hecho de considerar matrimonio una unión homosexual no estaba permitido. De hecho, algunos organismos (como la Iglesia) lo tachan de inmoral porque "rompe con la estructura normal del núcleo familiar".
Afortunadamente el concepto de "normalidad" que tenemos muchos, difiere bastante del pensamiento retrógrado e intolerante de dichos organismos.
Todavía queda mucho por hacer para que la integración de algunos colectivos sea completa, sin embargo, no hay duda que esta igualdad matrimonial es un buen comienzo.
Cada uno es libre de amar a quien quiera y está en su pleno derecho a unir su vida a esa otra persona para siempre. En eso consiste el matrimonio. En eso consiste el amor. En eso consiste una sociedad sin etiquetas en la que cada quien sea dueño de sus propios sentimientos.
¡Enhorabuena!"

Magali Barreiro Monteagudo
http://osonhodelilith.wix.com/osonhodelilith

martes, 3 de julio de 2012

Resumen Viaje Orgullo LGTB 2012

Parte de la asociación “O sonho de Lilith” nos desplazamos para vivir en primera persona la manifestación del orgullo LGTB (Lesbianas, Gays, Bisexuales y Transexuales) de Madrid 2012.

Bajo el lema “Matrimonio Igualitario” este colectivo reivindicaba una vez más sus derechos intentando conseguir la igualdad que, en muchos ámbitos ya tienen conseguida, y se merecen.


La fiesta del “Orgullo Gay” (como popularmente se conoce) no es el día en que los homosexuales, bisexuales y trans salen a la calle para mostrar lo que son, NO. La “fiesta” del Orgullo LGTB va mucho más allá de eso, es un día en el que este colectivo sale a la calle para manifestar que sus derechos son exactamente iguales a los derechos de los heterosexuales y muestran públicamente su disconformidad con la discriminación que sufren en ciertos ámbitos.
El concepto que la gente tiene de esta celebración es el de un grupo de degenerados que salen a la calle para exhibirse y algunos (de mentalidad bastante más cerrada) se atreven a insinuar que intentan “corromper” los pensamientos de los ciudadanos. Sin embargo, en contra de esta mentalidad, me toca decir que el orgullo es una manifestación dirigida a todos los públicos, que reúne actividades para los más pequeños, jornadas familiares y actividades lúdicas para todas las edades.
En nuestra estancia en Madrid pudimos comprobar, personalmente,  que la semana dedicada al Orgullo es una semana muy atractiva para el turismo ya que el colorido, el buen rollo y la armonía que se respira en la capital española durante estos días no se puede comparar con el movimiento ajetreado que la ciudad presenta durante el resto del año.
La festividad del Orgullo es un lujo reservado para las personas capaces de compartir la alegría ajena y la capacidad de amar sin prejuicios.
La asociación “O sonho de Lilith” quiso estar presente en esta celebración que, de modo más indirecto, busca también una igualdad de género.
En nuestro compromiso con que el machismo deje de dominar la sociedad y prevalecer sobre los derechos de la mujer tenemos más apoyo del que creemos. Esto fue lo que nos quiso demostrar la reconocidísima actriz Loles León que, tras una animada charla con la presidenta de la asociación, grabó (encantada de hacerlo) un vídeo de apoyo que colgaremos en la web.
Esta es mi visión de un viaje que me demostró que, ahora más que nunca, hay que seguir luchando para conseguir la igualdad y que, a pesar de ser muchos los logros conseguidos a lo largo de los años, aún queda mucho por hacer.
No debemos dejar de luchar, entre todas/os podemos conseguirlo.

                                                                                                   Magali Barreiro Monteagudo

domingo, 29 de abril de 2012

O que non se ve non existe

Como cada 26 de abril esta semana celebrouse o día da visibilidade lésbica. Día que para o colectivo lésbico é un símbolo de liberdade e loita duns dereitos básicos. O colectivo LGTB (lesbianas, gays, transexuales e bisexuales) encóntrase nunha situación de marxinación pero no caso das mulleres a discriminación e dobre polo feito de ser mulleres e lesbianas.
O manifesto da FELGTB deste ano reivindica:
“Siendo visibles ganamos todas, ganamos más referentes, más salud, más libertad, más placer, más plenitud. Siendo visibles podemos exigir a las instituciones un compromiso público y firme de apoyo a la visibilidad lésbica, adoptando las medidas necesarias que nos dejen desarrollarnos plenamente en el entorno familiar, laboral, sanitario, educativo y social, de una manera real”.

EXPULSANDO O MACHISMO
EXPULSANDO A HOMOFOBIA
GAÑANDO DEREITOS
GAÑANDO IGUALDADE
#faitevisible


                                                                                                    Daisy Alcalde Monteagudo



jueves, 5 de abril de 2012

En políticas de igualdade nin un paso atrás

O RECORTE PRESUPUESTARIO DO GOBERNO CÉBASE COA IGUALDADE!
UN 21,6% MENOS PARA A LOITA CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA!
 http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/04/03/actualidad/1333458858_638721.html

Para esas persoas que pensan que existe unha igualdade de xénero na actualidade van dedicadas unhas cifras da ONU (Organización das Nacións Unidas) organización que non é precisamente coñecida por ter unha ideoloxía feminista:
-Un terzo das familias de todo o mundo está a cargo de mulleres soas.

-O 75% das persoas pobres son mulleres.

-O 75% das persoas analfabetas son mulleres.

-O 80% das persoas refuxiadas ou desprazadas no mundo son mulleres.

-As mulleres cobren o 67% de horas de traballo do mundo, pero só gañan o 10% e son propietarias do 1%

-O salario das mulleres en países industrializados supón entre un 30 e un 40% menos que o dos homes.

-110 millóns de mulleres e nenas sufriron mutilación xenital; cada ano, seguen a ser mutiladas 2 millóns máis.

-Nas guerras, as mulleres son violadas en masa. A violación é utilizada como arma.

-De cada tres mulleres, unha recibe malos tratos no mundo.

-Cada 8 segundos, unha muller é maltratada fisicamente.

-Unha de cada seis mulleres sufriu unha violación na súa vida.

-En China, Bangladesh e Corea do Sur, os infanticidios e os abortos son selectivos. O 99% das vítimas son bebés ou fetos muller. Por esta razón, na China hai 52 millóns de homes máis que de mulleres en idade de casar.

-Haberá que agardar 400 anos para acadar a igualdade laboral entre homes e mulleres (Organización Internacional do Traballo, OIT).


"Quizá te insulten,
quizá no nazcas,
quizá te anulen por mujer,

quizá no llegues
a ser tú misma,
quizá te empujen por mujer,

pero no dejes
de ser la niña
que abraza
todo lo que hay en si,
pero no dejes de ver el mundo
como un espacio por compartir. "

                                                 Pedro Guerra

Se ti non vés máis alá, se non eres capaz de apreciar os estereotipos que nos rodean na política, na economía, na música, na arte, no cine, nos medios de comunicación...etc, non te atrevas a tacharme de radical. OBSERVA,PENSA,ANALIZA,DESCUBRE A REALIDADE E CAMBIAA

                                                                                                    Daisy Alcalde Monteagudo

martes, 3 de abril de 2012

Cancións sexistas

¿Somos conscientes dos estereotipos e sexismos que nos rodean?
http://www.youtube.com/watch?v=nS_WORd03XY&context=C4733305ADvjVQa1PpcFNuHe2_ktiDxsCB929WcyzlTZCWRbyEYMc=

"Neste video inténtase reflexar a través de algo tan diario como escoitar música a realidade desta sociedade patriarcal, na cal a discriminación ó xénero femenino é un problema máis común do que se pensa.

A primeira parte deste video céntrase nas cancións infantís que etiquetan os roles sociais e os papeis que deben desempeñar as mulleres.

Na segunda parte aparecen cancións nacidas en décadas anteriores. As letras machistas son evidentes e moi fáciles de identificar.

A terceira parte está composta por cancións das últimas décadas nas que polo xeral o sexismo está máis oculto facendo de esta discriminación algo aínda máis perigoso posto que non reparamos da mesma forma que coas cancións anteriores xa que son letras menos directas. Nestas letras obsérvase especialmente o sentimento de dependencia hacia un home e a pouca valía dunha muller sen unha presencia masculina ao seu carón.

A cuarta parte está reservada para unha modalidade musical que comezou a estar de moda fai uns anos e é unha das grandes exposicións de machismo actuais posto que están nos medios e no entorno das novas xeracións. Estas cancións degradan á muller convertíndoa nun obxecto sexual ou nun ser caracterizado pola maldade.

Por último aportei algunhas das cancións feministas que se centran principalmente na loita en contra da violencia de xénero e que aínda que representa unha parte moi pequena dentro da música contribúen coas súas letras á búsqueda dunha sociedade igualitaria e xusta"

                                                                                                       Daisy Alcalde Monteagudo

domingo, 1 de abril de 2012

Benvid@s ó soño de Lilith

 Somos un grupo de mulleres, a maioría estudantes de diferentes graos na Universidadede Vigo que nos organizamos para encontrar a persoas coas mesmas inquietudes e así unir forzas, opinións e ideas para lograr a meta que tod@s @s integrantes desta organización desexan.
Somos unha asociación feminista que loita polos dereitos das mulleres e ten como fin conseguir unha igualdade real en tódolos ámbitos sociais.

Loitamos por:
-IGUALDADE DE XÉNERO
-Promover e defender a lingua e cultura galega
-A ecoloxía, defensa dos animais...
-Eliminar a homofobia, racismo...
-Defensa dos Dereitos Humanos e dos dereitos LGTB

En definitiva,defensa da igualdade e do respecto entre todas e todos independientemente da etnia, sexo,status,
economía, cultura, idioma...etc
Visita a nosa pácina web:  http://www.wix.com/daisyalmon2/osonhodelilith 

"Lilith fue la primera mujer, ni heroína, ni princesa, ni voluble, ni perversa, crece libre y no se deja someter"

                                                                                                   Daisy Alcalde Monteagudo